Een half jaar geleden hoorde ik van Esther dat ik 30 maart moest blokkeren in de agenda van mijn moeder. Een half jaar lang heeft ze continu vragen gesteld (zo nieuwsgierig als ze is) en mij proberen te ontfutselen wat we gingen doen.
Gisteren was het zo ver. Beginnend met een prachtige bos bloemen mocht ik mijn mamma eindelijk verklappen waarvoor het was. Ontroerd en met een klein traantje dat dit voor haar was geregeld gingen we door naar restaurant Jans voor een heerlijk verassingsdiner. Esthers korte aanwezigheid moest geheim blijven, maar dat mislukte al gauw toen de haviksogen van mijn moeder Esthers grote bos blonde haren voorbij zag komen.
Eerst maken de twee onderling 5 vunzige grappen. Oké, ik begin steeds beter te begrijpen waarom mijn moeder zo dol is op Esther: beide een kleine beetje gek maar met een groot hart. Mooie verhalen van de start van Hair4Her komen voorbij toen mijn moeder tijdens haar speech haar pruik afdeed en met een bos gladiolen in haar handen haar alombekende ‘de dood of de gladiolen’-verhaal vertelde. Tijdens deze verhalen komen ook bij mij tranen op. Terugdenkend aan lastige tijden hebben deze dames zich eruit gevochten. Heldinnen.
Na het diner (heerlijk!) gingen we door naar het Stadstheater. Mam was helemaal in de wolken van het feit dat haar naam op een bordje stond en dat we alles maar kregen wat we wilden. Het was geweldig. Tijdens de voorstelling ‘a little night music’ (een soort mix tussen musical en opera) hebben we echt genoten met als hoogtepunt het nummer ‘Where are the clowns.
Lieve Esther, mijn moeder was ontroerd (en ik ook). Het was super georganiseerd en een dag om terug te denken, op een fijne manier, aan lastige tijden die achter ons liggen. Dank voor alles.
Liefs,
Jacobien Boehmer, de dochter van de beste moeder die er is: Annette Boehmer
 |
 |
 |
 |